Mum Çiçeği

Epifitik ve succulent özelliklidir. Yaprakları etli, kalın ve çok serttir. Üzerinde düzensiz yaldızımsı lekeler, çizgiler olur. Adeta kazıyınca çıkacakmış gibi görünürler. Bu mum çiçeğinin güzel bir özelliğidir. İnce dalları değdiği nemli zeminlere yapışıcı kökler çıkarma eğilimindedir. Bulunduğu yerde hava biraz nemli ise dallarda küçük kök çıkıntıları oluşur. Eğer sık sık ıslanan bir ağaç, bir tahta yüzeye değse kökler uzar ve oraya yapışır. Sonra da dalın ana bitki ile ilişiği kesilse bu sayede mum çiçeğinin o ayrılan dalı hayatına devam edebilir. Kuzeyli yönlerden rüzgar almaması, soğuğun uzun sürmemesi ve kar altında kalmaması şartıyla mum çiçeği kışın -7 derece soğuğa dayanır, hiçbir zarar görmez. SULAMA: Kışın dinlenme dönemi olan Ekim-Şubat ayları arası ise saksı toprağı kurumayacak kadar su verilmesi halinde yaprak dökülmeleri uç sürgünlerinde kurumalar ve kök çürüklükleri görülmektedir. Yazın saksı toprağı nemli tutulmalı çok sıcak havalarda yapraklara su püskürtülmelidir. Mum çiçeği susuzluğa çok dayanıklıdır. Bazen susuz bırakırsanız yaprakları kurumak derecesine yakın pörsüyerek bozulur. Sonra sularsınız bir iki haftada o yapraklar şaşırtıcı bir şekilde sağlığına kavuşur. Çok ilginç bir bitkidir. Her bir yaprağı birkaç yıl sağlıklı bir şekilde parlak ve canlı olarak yaşayabilir. Aşırı soğuklardan korunmalıdır. Balkonda yetiştiriliyorsa kışın ev içine alınmalıdır. Aslında evde de gayet sorunsuz yetişebilir. Yeter ki bir parça güneş alacağı bir yerde olsun.